Katharsis to dość ciekawa polska produkcja, w której za pomocą supernowoczesnego statku musimy uporać się z kolejnymi falami wrogów. Prace nad grą nadzorował Adrian Chmielarz, dokładnie ten sam który kilka(naście) lat później uraczył nas świetnym Bulletstorm, czy też Painkiller.
Wróćmy jednak do Katharasis. Gra została wydana w 1997 powodując niewielkie zamieszanie na rynku gier PC’towych. A to z powodu niesamowitej oprawy audiowizualnej, która nawet dzisiaj potrafi się podobać. Grę wykonano prawie w pełnym 3D, jednak widowiskowe wybuchy są dwuwymiarowe. To co w strzelankach jest najważniejsze, czyli responsywne sterowanie dzięki któremu będziemy w stanie lawirować pomiędzy przeciwnikami, oraz tym co “wypluwają” w naszą stronę jest tutaj zaimplementowane w mistrzowski sposób. Nasz “Orzeł”, bo tak zwą naszą maszynę zawsze leci tam, gdzie chcemy bez zająknięcia zmieniając tor lotu.
Fabuły w grze dowiadujemy się z intro. Oczywiście o ile w tamtych czasach kupiliśmy oryginał na płycie. Ripy nie posiadały żadnych wstawek filmowych, ani dobrze wpadającej w ucho ścieżki audio 😉
Akcja gry przenosi nas daleko w przyszłość, gdyż aż do roku 2616 w którym statek kosmiczny “Terrae” opuszcza orbitę ziemską i 18 miesięcy później Ziemia traci z nim kontakt. Ten sam statek pojawia się ponad 2000 lat później i ni z gruszki, ni z pietruszki zaczyna atakować ojczystą planetę. Naszym zadaniem jest odkrycie co stało się z załogą zaginionego statku, oraz kim są najeźdźcy. Lepszej fabuły do tak klasycznej strzelanki raczej nie potrzebujemy. Powinniśmy cieszyć się, że w ogóle jest 😉
Gra garściami czerpie pomysły ze staroszkolnych strzelanek, w których poruszamy się w prawo i niszczymy wszystko co nawinie się nam pod kadłub. Oczywiście w grze nie zabrakło możliwości zbierania ulepszeń do naszego statku które usprawniają nam eliminację przeciwników. A tych jest naprawdę mrowie, są dobrze animowani i co najważniejsze, rozpadają się w iście fajerwerkowy sposób.
To co odróżnia Katharasis od innych tego typu strzelanek to możliwość zawrócenia naszego “Orzeła” i powrót na początek etapu. Większość plansz na których przyjdzie się nam poruszać wymaga od nas wyeliminowania wszystkich przeciwników, więc w poszukiwaniu niedobitków przemierzymy cały etap w tę i z powrotem nawet kilka razy. Dla naszej wygody dodano również mini mapkę, na której zaznaczone są pozycje wrogów. Oczywiście nie zabraknie tutaj również wielu bossów, czyli znacznie większych i silniejszych przeciwników, których strącenie będzie wymagało od nas trochę więcej uwagi.
Poziom trudności gry nie jest specjalnie wygórowany, zaś inteligencja przeciwników sprowadza się wyłącznie do pojawienia się na ekranie i oddania kilku salw w naszym kierunku. Bardzo szybko nauczycie się schematów poruszania się oponentów i lawirowania między pociskami. Katharasis nie jest japońskim shooterem, w którym palce muszą grać szybciej niż myśli nasza głowa. Do gry wystarczy podejść na luzie i praktycznie sama się ukończy.
Galeria Katharsis.
Katharasis dzisiaj.
Uruchamiając grę nawet nie spodziewałem się, jak dobrze ten tytuł się zestarzał. Gra się niezwykle przyjemnie, animacja na DOSBox-X jest płynna i bezproblemowa.
Tym wpisem planuję również rozpoczęcie zaznajamiania młodszych czytelników z polskimi tytułami, gdyż nie tylko z “Wieśka” Polska słynie.
Mam cichą nadzieję, że znajdę odrobinę czasu by wspomnieć na łamach tego bloga jeszcze o takich tytułach jak Lew Leon, Miecze Valdgira II czy też Hans Kloss. To tylko garść polskich klasyków z którymi warto się zapoznać nawet dzisiaj.
Na zakończenie udostępniam wam kody do poszczególnych poziomów. Wpisujemy je w menu głównym gry:
- 1.1 bee
- 1.2 shield
- 1.3 whirlwind
- 1.4 electricity
- 2.1 bombshell
- 2.2 borer
- 2.3 switch
- 2.4 heat
- 3.1 leviathan
- 3.2 rainbow
- 3.3 springer
- 3.4 bad dream
- 4.1 antennae
- 4.2 sledgehammer
- 4.3 cavity
- 4.4 bullet rain
- 5.1 giants
- 5.2 prime team
- 5.3 xl ships
- 5.4 blood bath.
Dziękuję za uwagę i życzę miłego grania !
Możesz również mnie wspomóc w rozwijaniu mojej pasji i tego bloga.
