Chrono Cross HD Texture Pack

Fabuła gry Chrono Cross skupia się na losach młodego chłopaka o imieniu Serge, który mieszka w spokojnej rybackiej wiosce Arni. Jednakże los przynosi mu nieoczekiwane i drastyczne zmiany w życiu. Pewnego dnia  Serge zostaje przeniesiony do alternatywnej rzeczywistości. Tam dowiaduje się, że w tamtej rzeczywistości zginął jako dziecko wiele lat wcześniej. To wydarzenie stawia go w centrum wielkiej tajemnicy, a on postanawia rozwikłać zagadkę swojego niespodziewanego przeniesienia do innego wymiaru.

Pamiętam, że za małolata zagrywałem się w Chrono Cross i dalej uważam, że system walki, fabuła oraz ciekawe rozwiązania w grze sprawiły, że ten tytuł jest znacznie lepszy od Final Fantasy VIII. Sorry Squal…

Przejdźmy do clou tego wpisu, gdyż z pewnością jak już czytacie moje wypociny to zastanawiacie się, co tym razem dla Was przygotowałem 😉

Chrono Cross HD Texture Pack tak jak sama nazwa wskazuje, to zestaw tekstur do gry Chrono Cross z szaraczka. Poprawia on wygląd tekstur co sprawia, że gra moim zdaniem zaczyna wyglądać lepiej, niż niedawno wydany Chrono Cross The Radical Dreamers Edition !

Co będzie nam potrzebne do użycia Chrono Cross HD Texture Pack ?

• Emulator Retroarch, a właściwie jeden z jego rdzeni – Beetle HW. Jest to obecnie jedyna znana mi metoda umożliwiająca podmiankę tekstur w grach na PSX’a. Mam nadzieję, że takiej funkcjonalności doczeka się kiedyś mój ulubiony emulator DuckStation.
• Chrono Cross HD Texture Pack – możecie go pobrać z naszego forum.Jest to przygotowana przeze mnie paczka znacznie ułatwiająca zaaplikowanie tekstur do rdzenia emulatora.
• Chrono Cross w wersji USA. Obrazy płyt muszą być w formacie *.cue/*.bin. Bez problemów znajdziecie je odwiedzając jedną z tych stron.

Gdy już mamy wszystkie niezbędne pliki wypakowujemy je do jednego folderu.

Obrazy płyt nazywamy odpowiednio:

• Chrono Cross (USA) (Disc 1).cue
• Chrono Cross (USA) (Disc 1).bin
• Chrono Cross (USA) (Disc 2).cue
• Chrono Cross (USA) (Disc 2).bin

Jeżeli wasze pliki *.bin nazywają się inaczej, to musicie wygenerować pliki *.cue korzystając z tego poradnika, bądź ręcznie go edytować za pomocą np. notatnika.

Teraz sprawa najważniejsza, czyli załadowanie tekstur do gry. Jest to trochę upierdliwe, gdyż wymaga od nas “przeklikania” się przez szereg ustawień,

Ustawienia > Wideo > Wyjście > Wideo ustawiamy na Vulkan:

I restartujemy RetroArch, koniecznie wybierając odpowiednią pozycję z głównego menu:

Następnie pobieramy Beetle PSX HW Core, za pomocą Menu główne > Aktualizator Online > Pobieranie rdzenia i znajdujemy ne liście nasz rdzeń.

Teraz uruchamiamy grę Chrono Cross za pomocą rdzenia.

Teraz naciskamy F1 i klikamy na Opcje rdzenia > Wideo > Wewnętrzna rozdzielczość GPU i ustawiamy według parametrów naszego PC (4x to taka bezpieczna wielkość)

Również w opcjach Wideo zmieniamy Wzorzec ditheringu na Wyłączony. Czym jest dithering i w jakim celu był wykorzystywany w Sony PlayStation napisałem tutaj.

Kolejną pozycją jest Track Textures, przełączamy tę pozycję na włączona.

Przechodzimy pozycję wyżej, PXGP (precyzyjne przekształcanie geometrii) i tam ustawiamy odpowiednio:

• PXGP Operation Mode > wybieramy Memory Only.
• PGXP 2D Geometry Toerance > 8px
• PGXP Primitive Culling – włączamy
• PGXP Vertex Cache – również włączamy
• PGXP PErspective Correct Texturing – tak jak powyżej, musimy włączyć tę pozycję.

Pamiętajcie, aby również w rdzeniu zmienić renderer na Vulkan.

Następnie zamykamy rdzeń pozycją Zamknij zawartość.

Ponownie uruchamiamy grę. Przechodzimy do opcji rdzenia i zaznaczamy Replace Textrures.

Teraz musimy ponownie uruchomić RetroArch.

Teraz musimy ręcznie załadować rdzeń Beetle, następnie ręcznie załadować mojego gotowca – czyli plik Chrono Cross.m3u.

W chwili obecnej Beetle PSX szuka tekstur w folderze o nazwie XXX-texture-replacements gdzie pod XXX podstawiamy nazwę obrazu *.iso naszej gry. Chrono Cross został wydany na dwóch płytach CD, więc teoretycznie powinniśmy mieć dwie “paczki” tekstur tzn. dla pierwszej i drugiej płyty. Jako, że część tekstur powtarza się na dwóch płytach taka “paczka” miałaby jeszcze więcej GB niż rozwiązanie wykorzystujące format *.m3u, czyli jeden plik “playlisty” w którym umieszczono odnośniki do dwóch płyt (a właściwie obrazów *.iso).

Dlatego też potrzebujemy “obejścia” tego problemu za pomocą pliku  *.m3u.

RetroArch umożliwia podmianę płyt w tak spreparowanej playliście “w locie” więc nie ma potrzeby kombinowania z zamianą nazw folderów podczas przechodzenia pomiędzy płytami.

A tak to wygląda w trakcie grania:

 Jak widzicie, efekt jest co najmniej zadowalający i uważam, że cała biblioteka najlepszych gier na PSX’a powinna doczekać się takich modyfikacji. 

Niestety implementacja własnych tekstur strasznie kuleje i jest wściekle nieintuicyjna. Poczekajmy zatem, aż emulator DuckStation dorobi się takiej opcji 😉

Dziękuję za uwagę.