Konfiguracja PCSX2 (emulator Playstation 2)

Playstation drugiej generacji raczej nikomu nie muszę przedstawiać. To właśnie na tej maszynie swój żywot zaczęły takie serie jak God of War,  Devil May Cry , Sly i wiele innych. Aż dziw bierze, że ta konsola była produkowana aż do 2013 roku. Dzisiaj emulacja tejże konsoli jest na tyle dobrze rozwinięta, że możemy pograć w niemal wszystkie dostępne na niej tytuły na naszym PC odpalając najbardziej zaawansowany emulator PS2 – PCSX2.

Konfiguracja emulatora nie jest zbytnio skomplikowana, jednak potrafi sprawić niektórym problemy 😉

Oficjalne wymagania sprzętowe:

Minimum

• Windows 2000
• CPU obsługujący SSE2 (Pentium 4/Athlon64 bądź lepsze)
• GPU z Pixel Shaders 2.0
• 512mb RAM

Zalecane

• Windows Vista / Windows 7 32bit/64bit
• CPU: Intel Core 2 Duo @ 3.2ghz lub lepszy
• GPU: 8600gt lub lepsza
• 1gb RAM (2gb dla Vista / Windows 7/8/10)

Od siebie dodam, że w/w danymi nie ma co się zbytnio przejmować – na moim  Intel i5 3570 bez GPU jestem w stanie emulować naprawdę wiele tytułów z miarę przyzwoitą prędkością.

1) Emulator pobieramy ze strony głównej projektu. Aby uniknąć zaśmiecenia rejestru zbędnymi wpisami polecam pobrać wersję spakowaną bez instalatora (zwaną binary). Wersja portable wymaga zainstalowania Visual Studio 2013, który możemy pobrać stąd.

Oprócz emu, potrzebujemy również BIOS’ów konsoli – które pobieramy stąd (mirror#2,mirror#3), zawartość rozpakowujemy i folder /bios/ przenosimy do głównego katalogu aplikacji.

2) Przy pierwszym uruchomieniu emulatora przywita nas informacja o braku zapisanej konfiguracji wtyczek i prośba o przejście do panelu ich konfiguracji – na co oczywiście się zgadzamy naciskając OK.

3) Pojawi się nam nowe okno, w którym w pierwszej kolejności powinien nas zainteresować plugin GS gdyż to właśnie głównie od jego konfiguracji zależy płynność uruchamianych gier.

W pierwszej kolejności wybieramy najnowszą wersję instrukcji  SSE obsługiwaną przez nasz procesor – listę wspieranych SSE możemy zobaczyć w oknie logu:

W moim przypadku jest to SSE4.2 (i5) i w większości komputerów również będzie to SSE4 więc z rozwijanej listy wybieramy wybieramy odpowiednią wtyczkę i naciskamy Konfiguruj

Wyskoczy nam nowe okno w którym interesuje nas renderer. Tutaj warto wspomnieć, że większość gier wspiera  DX w trybie Hardware – wybierając ten tryb nasza karta graficzna znacznie odciąża procesor CPU. Renderer w trybie software znacznie pogarsza jakość wyświetlanego obrazu i niemal zawsze powoduje spadki FPS zatem używajcie tego trybu jak tylko musicie (szkoda oczu…) Oczywiście, wybieramy najwyższy DX jaki obsługuje nasza karta graficzna.

Pozycje Enable FXAA, Enable FX Shader oraz wszystkie pozycje z “Hardware Mode Settings” to tzw. “upiększacze”. Warto z nimi poeksperymentować, ponieważ zazwyczaj dają solidnego kopa w grafice. Niestety odbywa się to znacznym wzrostem zapotrzebowania na moc obliczeniową, więc generalnie nie jestem w stanie podać “złotego środka” dla każdej konfiguracji sprzętowej – tutaj trzeba trochę poeksperymentować i przyzwyczajcie się do częstej żonglerki pomiędzy tymi ustawieniami, gdyż różnica płynności pomiędzy różnymi tytułami potrafi być dość znaczna.

Wybierając tryb software jako rendering warto zwiększyć liczbę wątków renderujących grafikę gdyż potrafi to podnieść płynność emulacji, dokonuje się tego na samym dole wtyczki:

Zalecaną wartością jest ilość naszych fizycznych rdzeni -1, czyli dla nowych procesorów ix będzie to 3 (bo mamy 4 rdzenie) w przypadku AMD x8 FX to 7 itd.

Zalecam częste zaglądanie do listy kompatybilności PCSX2, zazwyczaj znajdziemy tam gotowe rozwiązania dla najbardziej problematycznych gier.  Bardzo częstym przypadkiem jest fakt, że np. wersja gry NTSC jest emulowana przyzwoicie natomiast egzemplarz spod naszych strzech (czyli wersja europejska – PAL) w ogóle nie działa, bądź działa z błędami.

4) Zajmijmy się teraz naszym padem, a raczej jego konfiguracją. Powtórzę się setny raz – aby komfortowo grać na emulatorkach potrzebny jest pad, zatem klikamy na konfiguruj obok pozycji PAD, przechodzimy do zakładki Pad1 i dokonujemy przypisania klawiszy naszego joypad’a – po prostu klikamy myszą na klawisz który bindujemy a następnie naciskamy odpowiadający mu przycisk na padzie. W moim przypadku po skonfigurowaniu okienko wygląda tak:

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by w tym kroku skonfigurować sobie klawiaturę i grać na niej jednak – polecam pada 😈

Pozostało nam wybrać jeszcze bios konsoli – generalnie powinniśmy zmieniać wybrany bios zależnie od regionu gry (Pal/NTSC) jednak jak to sprawdziłem osobiście zazwyczaj nie ma problemów z odpalaniem gier NTSC na Palowskim biosie i na odwrót 😉

Pozostałe wtyczki polecam pozostawić nietknięte – niewiele jest tam opcji konfiguracyjnych z których można skorzystać z pozytywnym skutkiem dla emulacji.

Jesteśmy gotowi do gry !

Właściwie to już wszystko do poprawnej emulacji Playstation 2 na naszym komputerze jedynie co teraz musimy zrobić to wybrać obraz iso gry (CDVD -> Wybierz ISO -> Przeglądaj ) a następnie uruchomić emulację w System -> Uruchom CDVD – polecam startować gry jako “pełne” – unikniemy w ten sposób problemów z przestawionym językiem etc.

Na zakończenie galeria screenów z emulowanych gier – jak możecie grafika w wielu tytułach nie postarzała się tak bardzo, że nie warto zainteresować się grami na PS2

A jakie są Wasze ulubione gry na PS2 ? Piszcie w komentarzach. Postaram się również odpowiedzieć w nich na najbardziej nurtujące Was pytania.