…Iru! (…いる!; tytuł przetłumaczony przez fanów to „…They’re Here!”) to gra z gatunku survival horror z perspektywy pierwszej osoby, stworzona przez Soft Machine i wydana przez Takara na PlayStation. Gra została wydana w 1998 roku, ale tylko w Japonii. Gra czerpie ogromną inspirację z Mitologii Cthulhu autorstwa H.P. Lovecrafta, a nawet „pożycza sobie” kilka stworzeń z tego uniwersum.
Gra, zdobyła miano kultowej pozostając jednym z najbardziej enigmatycznych i zapomnianych tytułów w historii konsoli PlayStation.
Co czyni ją jeszcze bardziej fascynującą, to jej tytuł — „iru (いる)” — który nie ma łatwego odpowiednika w języku angielskim. W japońskim kontekście „iru” oznacza obecność żywego bytu, zazwyczaj człowieka lub zwierzęcia, i jest używane, by wskazać, że coś (lub ktoś) jest tu obecne.
Spis treści
Fabuła
Na małej, odosobnionej wyspie u wybrzeży Japonii, w przeddzień corocznego festiwalu kulturowego w szkole średniej Kirigaoka, wydarzenia przybierają mroczny obrót. Protagonista, Tatsuya Inaba, razem z ukochaną Yuma oraz kilkoma przyjaciółmi zostaje po godzinach, aby dopracować szczegóły przygotowań do imprezy. Wydaje się, że wszystko idzie zgodnie z planem, ale wkrótce po zapadnięciu zmroku w szkole gaśnie światło. Na początku może to wyglądać jak zwykła awaria, jednak sytuacja szybko przybiera groźny obrót.
Yuma, dziewczyna Tatsuya, znika bez śladu, a same przygotowania stają się tylko tłem dla rosnącego niepokoju. Wkrótce potem, gdy Tatsuya i jego towarzysze próbują odnaleźć Yumę, odkrywają coś znacznie gorszego: w różnych częściach szkoły zaczynają pojawiać się zmasakrowane ciała ich przyjaciół. Z każdym krokiem atmosfera staje się coraz bardziej klaustrofobiczna, a strach przed tym, co może czaić się w ciemności, tylko rośnie.
Co gorsza, obecni w szkole nauczyciele nie tylko nie są w stanie pomóc, ale w obliczu rosnącego chaosu wykazują się postawą pasywną lub wręcz irracjonalną. Część z nich ukrywa się w strachu, nie podejmując żadnych prób pomocy uczniom, a inni zachowują się jakby nic się nie działo, ignorując dramatyczną sytuację, w jakiej się znaleźli. Ich obojętność lub strach tworzy wrażenie, że mogą być częścią większego, nieznanego spisku lub rytuału, w którym Tatsuya i jego przyjaciele nie są tylko ofiarami, ale także nieświadomymi uczestnikami.
Z każdą chwilą staje się jasne, że nie są to zwykłe zniknięcia i morderstwa, ale część o wiele większego planu, opartego na pradawnych rytuałach i okultystycznych praktykach. Tatsuya musi nie tylko rozwiązać zagadkę tego, co się dzieje w szkole, ale także znaleźć sposób, by przeżyć.
Rozgrywka
…Iru! to klasyczna przygodówka, w której głównym elementem rozgrywki jest zbieranie przedmiotów i używanie ich w odpowiednich miejscach, aby posunąć fabułę do przodu. Jak w większości gier tego typu, gracze muszą eksplorować otoczenie, rozwiązywać zagadki i łączyć ze sobą różne elementy, by popchnąć fabułę do przodu. Gracz, który powtarza grę i zna wszystkie rozwiązania, może ukończyć ją w 2-3 godziny, czas trwania rozgrywki jest sztucznie wydłużony przez konieczność ciągłego biegania tam i z powrotem między lokacjami.
Mimo że w grze …Iru! wydarzenia są pełne przerażających momentów, Tatsuya tak naprawdę rzadko znajduje się w bezpośrednim niebezpieczeństwie. W kluczowych momentach fabuły pojawiają się przeciwnicy, którzy zmuszają bohatera do przejścia do kolejnej lokacji. Na ekranie wyświetla się wskaźnik, który pokazuje, jak blisko drzwi znajduje się zagrożenie, a my musimy znaleźć odpowiednie miejsce do ukrycia się, zanim czas upłynie. Na szczęście, czas jest przyznawany w wystarczająco dużych ilościach, miejsca do ukrycia się są wyraźnie oznaczone, a wybór ukrycia się nie wiąże się z żadnym ryzykiem, ponieważ wszystkie opcje są bezpieczne. Dodatkowo, Tatsuya podczas eksploracji zwraca uwagę na potencjalne kryjówki, na wypadek, gdyby były mniej oczywiste. Poza tymi segmentami, istnieje kilka momentów, w których gracz może spotkać natychmiastową śmierć, jednak są one łatwe do przewidzenia. Na przykład, po scenie, w której jeden „upiornicki” wychodzi z lustra, by pożreć ucznia, może się okazać, że podniesienie tego lustra nie jest najlepszym pomysłem. W sumie to logiczne…
Wykonanie
Kanciasty, poligonowy świat gry, choć nie jest technicznie wybitny, mimo swojej prymitywnej grafiki potrafi oddać atmosferę tajemnicy i niepokoju. Mimo że grafika nie jest w stanie wywołać prawdziwego strachu, to sposób, w jaki zaprezentowane są lokacje, postacie i przeciwnicy, buduje specyficzną atmosferę niepewności, która przemawia do wyobraźni.
Ścieżka dźwiękowa jest niepokojąca, ale tak ma być. Ta gra nie jest audiowizualnym majstersztykiem, i raczej przypomina gry, które zostały wydane na starcie konsoli Sony Playstation, jednak jeżeli przymkniemy oko.. ogólne wykonanie nie jest złe. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że grę stworzyło niewielkie studio.
Galeria: …Iru!
…Iru! dzisiaj
Dla tych, którzy szukają czegoś innego niż oklepane do bólu Residenty i Dino Crisis, …Iru! to gra, którą warto poznać, zwłaszcza w kontekście tego, jak niskobudżetowe produkcje potrafią bawić się formą i estetyką, tworząc unikalne doświadczenie, które nie jest skazane na dominację efektów wizualnych czy technologicznych, ale raczej na siłę atmosfery i narracji.
Gra została przetłumaczona na język angielski. Translację możecie pobrać tutaj.
Grę polecam uruchomić na emulatorze DuckStation.
Tak jak wciąż wspominam w moich wpisach, granie na emulatorach za pomocą klawiatury mija się z celem. Dlatego też polecam Wam te dwa modele padów:- 8Bitdo SN30 w cenie ok. 116 złotych (dostępny na Allegro, X-kom)
- 8Bitdo Ultimate C w cenie ok. 134 złotych. (dostępny na Allegro, X-kom)
Dziękuję za uwagę i życzę miłego grania !
