Spis treści
Wprowadzenie.
Twisted Metal to legendarna seria gier, która zadebiutowała w 1995 roku na konsoli PlayStation. Stworzona przez firmę Sony Interactive Entertainment, ta seria gier osadzona w postapokaliptycznym klimacie zyskała ogromną popularność i pozostaje ważną częścią historii gier wideo.
W założeniach rozgrywka w Twisted Metal jest bardzo prosta. Mamy bowiem grę gatunku car combat, czyli zasiadając za kierownicą naszego pojazdu musimy zostać ostatnim żyjącym kierowcą na danej arenie.
A „argumentów” służących do uszczuplania energii przeciwnikom mamy naprawdę sporo i często są bardzo pomysłowe. Oprócz standardowych min, rakiet i napalmu każdy z bohaterów posiada swój indywidualny atak specjalny, który dobrze wykorzystany potrafi przechylić szalę zwycięstwa na naszą stronę.
Fabularnie gry z tej serii skupiają się wokół tytułowego „Twisted Metal” – corocznego turnieju pojazdów bojowych. Zwycięzca turnieju zostaje zaprowadzony przed gospodarza turnieju, który spełnia życzenie uczestnika. W serii gier dominuje ogólny motyw „uważaj na to, czego sobie życzysz”, ponieważ niemal wszyscy zwycięzcy kończą z „niezbyt szczęśliwymi” zakończeniami, z powodu umiejętności i skłonności organizatora turnieju do manipulowania słowami ich życzenia – często z tragicznymi skutkami. Zakończenie „przygody” każdego z bohaterów zawsze okraszone jest sporą dawką czarnego humoru.
Jak już przy bohaterach jesteśmy, każdy z nich jest w swój sposób wyjątkowy i pokręcony do tego stopnia, że z całą pewnością niejeden psychoanalityk mógłby napisać o nich opasłe tomiszcze.
Kilka przykładów:
Hammerhead to gigantyczny, imponujący monster truck i jeden z oryginalnych pojazdów w pierwszej grze Twisted Metal. W grze Twisted Metal 2, pojazdem tym kierowali dwaj palacze trawki o imionach Mike i Stu.
Ulubiony przez fanów Axel to mężczyzna uwięziony pomiędzy dwoma gigantycznymi kołami (jak oś). Miał pojawić się w pierwszej grze Twisted Metal, ale ostatecznie zadebiutował w Twisted Metal 2, a następnie pojawił się we wszystkich kolejnych częściach serii.
Dollface po raz pierwszy pojawiła się w grze Twisted Metal: Black jako pacjentka psychiatryka w szpitalu Blackfield Asylum, nosząca skórzaną gotycką odzież i charakterystyczną maskę o nazwie „dollface”, którą musi nosić na „życzenie” jeszcze bardziej pokręconego właściciela owego szpitala (którego zabije, jeśli wygrasz wszystkie pojedynki).
To są tylko 3 przykłady, które wryły mi się w pamięć. Musicie mi wierzyć na słowo, że takich „wykrętów” znajdziecie w Twisted Metal więcej, niż dzbanów w PiS’ie. A to już wyczyn 🙂
Gry z serii Twisted Metal:
Twisted Metal (1995)/ Twisted Metal 2 (1996)
Twisted Metal i Twisted Metal 2 wydane zostały również na komputery z systemem Windows. Wersja Twisted Metal 2 na PC ma nieco okrojoną grafikę w porównaniu do wersji na PlayStation (zniknęły drobne szczegóły niektórych poziomów), ale nie wymaga karty graficznej z akceleratorem 3D. Wersja ta posiada również tryb wieloosobowy poprzez modem lub internet.
Twisted Metal III (1998) / Twisted Metal 4 (1999)
Po sporze kontraktowym z firmą SingleTrac, obowiązki dotyczące rozwoju gry Twisted Metal przekazano wewnętrznemu zespołowi deweloperów Sony, 989 Studios. Tytuły Twisted Metal opracowane przez 989 Studios różniły się znacząco od dwóch pierwszych części, przede wszystkim dlatego, że SingleTrac posiadało silnik używany w pierwszych dwóch grach, co oznaczało konieczność stworzenia zupełnie nowego silnika od podstaw. Głównymi zmianami, jakie z tego wynikły, było wprowadzenie zaawansowanej symulacji fizyki i poprawienie AI kierowców obsługiwanych przez konsolę.
Zarówno trzecia, jak i czwarta odsłona serii nie była złą grą, jednak zabrakło tutaj tego „czegoś” co powodowałoby przyklejenie gracza do telewizora…
Twisted Metal: Small Brawl (2001)
Twisted Metal: Black (2001)
Twisted Metal: Head-On (2005)
Twisted Metal: Head-On: Extra Twisted Edition (2008)
Twisted Metal (2012)
Jak widzicie, gier z tej serii było naprawdę sporo i naprawdę żałuję, że seria została zapominana. Być może kiedyś ponowie ktoś ją odkopie i uraczy nas naprawdę solidną zręcznościówką.
Możecie dać znać w komentarzach, która część tej serii najbardziej zapadła wam w pamięć.
Dziękuję za uwagę.
1 komentarz
Nawet nie wiedziałem, że ich tyle wyszło. Grałem w drugą część na jakiejś ruskiej składance. Stare dobre czasy