Black (2006)

Black to pierwszoosobowa strzelanka stworzona przez studio Criterion, znane dotąd głównie z dynamicznej serii wyścigowej Burnout. Premiera gry miała miejsce w 2006 roku na konsolach PlayStation 2 oraz Xbox, a jej akcja przenosi gracza do targanej konfliktami Czeczenii. W grze wcielamy się w sierżanta Jacka Kellera, agenta CIA operującego pod przykrywką, który podczas przesłuchania opowiada o swojej tajnej misji. Choć fabuła nie pełni tutaj kluczowej roli, tworzy pewne ramy dla akcji, dodając kontekst kolejnych intensywnych starć z przeciwnikami.

Jednak Black nie skupia się na opowiadaniu historii. Deweloperzy zaprojektowali grę przede wszystkim jako techniczne osiągnięcie konsolowej strzelanki FPS, gdzie kluczowy nacisk położono na spektakularny gameplay i emocjonującą rozgrywkę, która ma sprawić, że gracz poczuje się jak w samym środku wojny. Tytuł wyróżnia się przede wszystkim rozbudowanym systemem zniszczeń otoczenia, co daje graczowi poczucie realnych konsekwencji każdego wystrzału – można tutaj niszczyć osłony przeciwników, wysadzać beczki i elementy budynków, co nie tylko zwiększa taktyczne możliwości, ale i dodaje dynamiki starciom.

Gra jest również pełna szczegółowo odwzorowanych broni, a każdy ich strzał wywołuje natychmiastowy efekt – Criterion określało Black mianem „gun porn”, kładąc duży nacisk na realistyczne, wręcz „kinowe” przedstawienie arsenału. Twórcy zadbali, by każda broń miała swoją unikalną charakterystykę – od ciężaru po dźwięk wystrzału – co sprawia, że walka z przeciwnikami jest niezwykle satysfakcjonująca. Gracze mogą strategicznie wykorzystać otoczenie na swoją korzyść, strzelając w pobliskie miny czy ładunki wybuchowe, aby zniszczyć ukrycia przeciwników lub skutecznie osłabić ich pozycje.

Jednym z ciekawszych efektów w grze Black jest sposób, w jaki bohater przeładowuje broń. W zależności od sytuacji, animacja przeładowania dostosowuje się do tempa akcji: w trakcie intensywnej walki przeładowanie odbywa się szybko, dynamicznie i z minimalnym ruchem, co pozwala naszemu bohaterowi wrócić do akcji bez zbędnej zwłoki. Natomiast gdy bohater ma chwilę spokoju, animacja zmienia się – jest bardziej rozbudowana, uwzględniając szereg detali, jak dźwięk naboi przesuwających się w magazynku czy bardziej złożone ruchy ręką.

Dodatkowym, niezwykle efektownym elementem jest subtelne rozmycie ekranu towarzyszące tej animacji, które kieruje uwagę gracza na sam model broni. Rozmycie działa na zasadzie głębi ostrości – tło staje się mniej wyraźne, dzięki czemu możemy podziwiać precyzyjnie odwzorowane detale broni.

Mimo imponującej oprawy audiowizualnej, Black cierpi na kilka ograniczeń, które z czasem stają się coraz bardziej zauważalne. Przede wszystkim brakuje przycisku skoku, co ogranicza możliwość eksploracji terenu i nieco sztucznie trzyma gracza na z góry ustalonej ścieżce. Opcja kucania również okazuje się mało użyteczna – choć dostępna, rzadko sprawdza się w praktyce, ponieważ gra często blokuje dostęp do miejsc, w których mogłaby ona rzeczywiście zapewnić strategiczną przewagę. 

Galeria: Black

Dodatkowo, poziomy w Black są liniowe i często pozbawione elementów, które zachęcałyby do ponownej eksploracji czy wyboru alternatywnej drogi. Każda misja sprowadza się przede wszystkim do intensywnych, widowiskowych starć, ale brak większej różnorodności zadań oraz bardziej złożonego systemu interakcji z otoczeniem sprawia, że gameplay z czasem staje się przewidywalny. Misje są skonstruowane głównie w oparciu o czystą wymianę ognia, bez konieczności przełączania się na bardziej taktyczne podejście – brakuje tutaj opcji takich jak chowanie się za przeszkodami, wychylanie się zza osłony czy możliwość wykorzystywania elementów środowiska w bardziej kreatywny sposób.

Mimo całego uznania za doskonałą grafikę i dźwięk, Black nie oferuje trybu wieloosobowego, co znacząco obniża jej wartość. Choć Criterion stworzyło immersyjną i intensywną kampanię, jej ona bardzo krótka. Brak dodatkowych trybów rozgrywki powoduje, że gra szybko się kończy i pozostawia pewien niedosyt. Co prawda, twórcy wprowadzili pewne elementy, które mogą przedłużyć zabawę – przejście gry na wyższym poziomie trudności nagradzane jest specjalnymi wersjami broni z nieskończoną amunicją, a kolejne podejścia pozwalają na korzystanie z granatnika jako podstawowej broni.

W rezultacie, Black jest widowiskową, intensywną strzelanką, która może dostarczy wiele radości fanom prostych, mocno osadzonych na akcji FPS-ów, lecz dla graczy poszukujących głębszej mechaniki i większej swobody rozgrywki może okazać się zbyt ograniczona.

Co ciekawe Criterion Games faktycznie miało w planach stworzenie sequela, który miał rozwinąć koncepcje z pierwszej części, wprowadzić bardziej otwarte środowisko, więcej opcji interakcji oraz poprawić elementy, które spotkały się z krytyką – takie jak ograniczona możliwość eksploracji czy liniowy charakter misji. Planowano również ulepszyć model zniszczeń otoczenia, aby bardziej odpowiadał zamierzeniom twórców, oraz dodać tryb wieloosobowy, który stanowiłby naturalne rozszerzenie intensywnych potyczek z kampanii.

Niestety, mimo zaawansowanych prac koncepcyjnych, projekt został anulowany przez Electronic Arts, wydawcę gry, który zmienił swoje priorytety biznesowe i postanowił skupić się na bardziej dochodowych seriach. W wyniku tej decyzji Criterion musiało porzucić plany kontynuacji Black, a zespół został przekierowany do prac nad kolejnymi częściami serii Burnout oraz innymi projektami.

Black dzisiaj.

Podoba ci się ten wpis? Możesz mnie wspomóc:

Postaw kawę za:

5 zł 10 zł 15 zł

Każda ofiarowana mi filiżanka tego trunku sprawia, że będę w stanie częściej pisać na moim blogu 😉
Z góry dzięki!