Na moim blogu wielokrotnie eksplorowaliśmy fascynujący świat emulacji, przyglądając się najbardziej egzotycznym i niezwykłym konsolom w historii gier wideo. Jednak emulacja Atari Jaguar, Atari Lynx, czy też NeoGeo Pocket to pikuś w porównaniu do tego, z czym dzisiaj chciałbym się z Wami podzielić.
Dzisiaj, nasza uwaga skupi się na jednym z tych zapomnianych urządzeń, które pozostawiło swoje piętno na tle historii konsol przenośnych – Watara Supervision.
Czym była Watara SuperVision ?
Watara Supervision to przenośna konsola gier wideo, która zadebiutowała na rynku w latach 90. Była to ambitna próba stworzenia konkurencji dla dwóch dominujących graczy na rynku, czyli Game Boy od Nintendo i Sega Game Gear.
W momencie swojego debiutu na rynku konsol przenośnych, Watara Supervision miała przede wszystkim jedno zadanie: konkurować z dwiema gigantycznymi markami, Nintendo i Sega. Było to zadanie niezwykle trudne, biorąc pod uwagę popularność i ogromne zasoby finansowe tych firm oraz ich szeroką gamę gier.
Jednak twórcy Watary Supervision nie poddali się łatwo i podjęli wiele starań, aby wyróżnić swoją konsolę na tle konkurencji. Istniało kilka kluczowych cezuralnych cech, które mieli nadzieję przyciągnąć uwagę graczy, mimo konkurencji ze strony potężnych graczy jak Nintendo i Sega.
- Unikalna estetyka: Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech Watara Supervision była jej unikalna estetyka. Konsola wyraźnie nawiązywała do stylu konsol przenośnych z lat 80., co nadawało jej wyjątkowy, nostalagiczny urok. Twórcy postawili na klasyczny, futurystyczny design z jaskrawymi kolorami, który idealnie wpisywał się w ówczesne trendy w projektowaniu sprzętu elektronicznego.
- Duży ekran: W tamtych czasach, posiadanie stosunkowo dużego ekranu było wyjątkowo atrakcyjne dla graczy. Watara Supervision wyposażona była w ekran o rozmiarach, które wyróżniały ją spośród konkurencyjnych konsol. Dzięki temu, gracze mieli większą przestrzeń do rozgrywki i bardziej komfortowe doświadczenia wizualne.
- Kompaktowość: Pomimo stosunkowo dużej wielkości ekranu, Watara Supervision pozostała stosunkowo kompaktowa i przenośna. To sprawiało, że była to atrakcyjna opcja dla osób, które chciały grać w ulubione gry w dowolnym miejscu i czasie.
Niestety, choć te cechy mogły wydawać się obiecujące, Watara Supervision napotkała na liczne trudności, w tym brak wsparcia od znanych producentów gier i ograniczone możliwości techniczne, które wpłynęły na jakość gier dostępnych na tej konsoli. Mimo tych wysiłków wyróżnienia się, konsola nie była w stanie skonkurować z Game Boy od Nintendo ani z Sega Game Gear, które dominowały rynek konsol przenośnych tamtych czasów.
Ponadto, jednym z głównych problemów, które wpłynęły na niepowodzenie Watary Supervision, był słaby ekran, który negatywnie wpływał na jakość grafiki i doświadczenie graczy. Ten aspekt był kluczowy i miał znaczący wpływ na odbiór konsoli przez użytkowników.
1. Słaby ekran: Ekran Watary Supervision pozostawiał wiele do życzenia. Był on słabej jakości i miał niską rozdzielczość, co skutkowało niewyraźnym obrazem. Kolory nie były tak wyraziste jak na konkurencyjnych konsolach, co wpływało na jakość grafiki w grach.
2. Trudność w odczytaniu obrazu: Ze względu na słaby ekran, obraz na konsoli był często trudny do odczytania. Szczególnie w przypadku gier, które zawierały małe i szczegółowe elementy, gracze mieli problem z rozróżnieniem detali, co utrudniało rozgrywkę i frustrująco wpływało na doświadczenie.
3. Zniechęcenie potencjalnych nabywców: Z powodu tych ograniczeń ekranowych, wielu potencjalnych nabywców zrezygnowało z zakupu Supervision na rzecz innych, bardziej konkurencyjnych konsol przenośnych. Konkurencyjne urządzenia oferowały znacznie lepszą jakość wizualną, co sprawiło, że Watara nie była atrakcyjną opcją.
Naprawdę kiepski ekran konsoli Watary Supervision znacząco wpłynęło na jej ocenę i sprzedaż. Gracze oczekiwali wyraźniejszych i bardziej zadowalających wizualnie doświadczeń, co nie było możliwe do uzyskania na tej konsoli. Dlatego pomimo licznych zalet, konsola ta zawsze była oceniana negatywnie ze względu na swój słaby ekran, co przyczyniło się do jej niepowodzenia na rynku.
W dzisiejszych czasach, po ponad 30 latach od rozpoczęcia produkcji konsoli Watara Supervision, możemy śmiało sięgnąć po emulatory i przeglądać bibliotekę gier dostępnych na tym egzotycznym systemie. To fascynujące doświadczenie, które pozwala nam zagłębić się w historię gier wideo i docenić, jak bardzo ta branża ewoluowała przez ponad ćwierć wieku.
Emulacja Watara Supervision
Do emulacji tego egzotycznego systemu użyjemy Wataroo. Emulator ten, choć bardzo prosty, oferuje kilka przydatnych funkcji, które pozwalają na odtwarzanie gier z tej zapomnianej platformy.
Emulator możemy pobrać kompletnie za darmo odwiedzając ten link.
Na temat romów (gier) nie mogę się wypowiadać, sprawdźcie naszą wciąż aktualizowaną listę na naszym forum. Z pewnością coś tam znajdziecie 😉
GUI emulatora jest niezwykle proste:
Tak właściwie jedyną opcją w emulatorze, na którą musimy zwrócić uwagę to binding klawiszy. Zmianę ustawienia sterowania zmieniamy poprzez naciśnięcie F2, bądź wybranie Options > Input…
Powyżej macie screenshot z podbindowaniem kontrolera DualSense, oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie by skonfigurować ustawienia pod klawiaturę. Watara Supervision jest naprawdę prostą konsolą, więc w tym temacie nie będę się rozwodził.
Kilka screnshotów z gier, uruchomionych na Wataroo.
Zanim przekreślicie ten emulator (i mój wpis)
Wielu z nas przetrwało próbę czasu i jest w stanie dostrzec unikalność i wartość konsol oraz gier sprzed kilku dekad. Dlatego też powinniśmy być otwarci na doświadczenia z takimi systemami, nawet jeśli ich grafika i mechanika mogą wydawać się prymitywne w porównaniu do współczesnych standardów. Osobiście uwielbiam tego typu sprzęty. Pokazują, że nasz rynek nigdy nie jest zamknięty na innowacje i chociaż zazwyczaj kończy się to fiaskiem, to moim zdaniem warto jest próbować.
Przecież czym byłby sukces Nintendo Switch, jeżeli kilka razy Nintendo nie dało nogi ?
Dziękuję za uwagę.
Możesz również mnie wspomóc w rozwijaniu mojej pasji i tego bloga.
